Venezia Football Club przedstawia się jako „Football on water”. To akurat prawda. Na stadion można dotrzeć pieszo lub łodzią. Drugie hasło, „najmodniejszy klub świata” jest mocno przesadzone.
Więcej wpisów o moich piłkarskich podróżach w tej kategorii.
Żeby być na bieżąco, pamiętaj o Facebooku i X (twitterze).
Stadion leży na wschodnim krańcu laguny Wenecji. Dojazd samochodem jest niemożliwy, bo te mogą dojechać tylko do okolic dworca, czyli przy wjeździe – od zachodu. To pierwszy stadion, który widziałem, gdzie nie może dojechać klubowy autokar. Zawodnicy gości na mecze docierają łodziami. Dla piłkarskich turystów to raj. W drodze na stadion można zwiedzić najważniejsze miejsca w Wenecji.
W piłkę grano tu od 1910 roku. Trzy lata później postawiono drewniane trybuny, a po dekadzie pierwszą betonową. W 1927 roku faszystowskie władze chwaliły się otwarciem obiektu, który był kolejnym przykładem sukcesu państwa. Stąd nazwa: Campo sportivo fascista di Sant’Elena.
Obecny patron, Pier Luigi Penzo, był pilotem i weteranem I wojny światowej. Co ciekawe, mimo, że stadion nazwano jego imieniem w okresie faszystowskim, to inaczej, niż na większości włoskich obiektów, patrona nie zmieniono.
Nigdy nie było tu wielkiej piłki. W historycznym rankingu Serie A, Venezia zajmuje dopiero 38. miejsce. Największy sukces to Puchar Włoch z 1941 roku.
W grudniu 1907 roku grupa 20 piłkarzy stwierdziła, że należy połączyć dwa istniejące klubu i stworzyć Venezia Foot Ball Club. W tym gronie, oprócz Włochów, było też kilku Szwajcarów. Grali nie tylko z drużynami z Padwy, Werony i Vicenzy, ale też z zespołami rekrutowanymi spośród załóg statków przypływających do portu.
W połowie lat 80. doszło do połączenia Venezii z Mestre, co pozwoliło awansować do Serie C. Mecze rozgrywano w Mestre, czyli na stałym lądzie. Kiedy drużyna awansowała do Serie B, zmodernizowano Stadio Pier Luigi Penzo i usunięto bieżnię.
Gdy Venezia świętowała awans, przeprowadzono gruntowną modernizację – w 1939, w latach 60., w 1991 (dopiero wtedy usunięto bieżnię) oraz w 2017 i 2021 roku (awans do Serie A).
W latach 90. analizowano budowę stadionu niedaleko lotniska Marco Polo. Na szczęście dla wszystkich groundhopperów, nic z tego nie wyszło. Do koncepcji budowy stadionu, na stałym lądzie wrócili aktualni, amerykańscy właściciele.
Trudno byłoby opisać wszystkie upadki, fuzje i zmiany właścicielskie. Był nawet wątek rosyjski – w 2010 roku klub przejął były mer podmoskiewskiego miasta Chimki. Na długiej liście kontrowersji mamy też znane z Polski wątpliwości, kto po ogłoszeniu upadłości, jest oficjalnym spadkobiercą klubowej tradycji.
Kiedy w 2021 Venezia wywalczyła awans do Serie A, zaledwie po 6 latach od bankructwa i gry w Serie D, amerykański prezes Duncan L. Niederauer z radości wskoczył do kanału.
Zobacz także: Reggiana jest gościem na swoim stadionie
W ostatnich latach klubowi z Serie B w kilka lat udało się przebić do europejskiego mainstreamu dzięki designerskim koszulkom. Rzeczywistość skrzeczy, bo klimat na stadionie wyjątkowy, ale mody czy designu tu niewiele. Siedzę na typowej we Włoszech tymczasowej trybunie – czyli rusztowaniu, a piłkarze wychodzą na boisko w takt „Freed Drom Desire”. Odjechane koszulki i „Na-na-na-na-na, na-na, na-na-na, na-na-na”.
Zobacz także: Największe boisko na świecie
A jak mecz Venezia – Ascoli wyglądał pod względem piłkarskim? Gospodarze wygrali po bramkach znanego z Lecha Poznań Christiana Gytkjæra. Celem jest awans – na półmetku sezonu piłkarze z miasta na wodzie są wiceliderem.
Zobacz także: Tutaj rozegrano pierwszy mecz w historii
Więcej wpisów o moich piłkarskich podróżach w tej kategorii.
Żeby być na bieżąco, pamiętaj o Facebooku i X (twitterze).