Gozo to druga co do wielkości wyspa najmniejszego kraju Unii Europejskiej, Malty. 15 km długości, 7 km szerokości. Piękne widoki, błękitna woda i dość leniwe tempo życia. Największy problem na wyspie to ostatnio utrata Lazurowego Okna (Azure Window). W tym roku jedna z najbardziej znanych atrakcji turystycznych Malty – formacja skalna nad samym brzegiem morza – zawaliła się.
Więcej wpisów o moich piłkarskich podróżach w tej kategorii.
Żeby dotrzeć na Gozo z większej wyspy, czyli Malty, trzeba wsiąść na prom (most miałby kosztować miliard euro). Płaci się w drodze powrotnej, niecałe 5 euro. Drużyny z Gozo grają we własnych rozgrywkach. W użyciu są tylko dwa stadiony. Osiem drużyn z Gozo Football League First Division gra na Gozo Stadium (na zdjęciu) a sześć z Gozo Football League Second Division na Sannat Ground.
To kolejny wpis o Malcie. Na blogu jest już dłuższy tekst o weekendowym meczingu na wyspie i krótko o nieistniejącym stadionie narodowym, na którym nie było murawy.
Futbol na wyspę sprowadzili brytyjscy żołnierze. Stadion Gozo powstał w 1936 roku, ale w ostatnich latach został całkowicie zmodernizowany. Wartość historyczną ma tylko zewnętrzna elewacja. To jedyna naturalna murawa na całej wyspie. Na trybunach mieści się ponoć blisko 4 tys. osób.
Dziś żadna z drużyn z Gozo nie gra na szczeblu centralnych, czyli z drużynami z większej wyspy. Żeby podnieść poziom w 1987 roku powołano Gozo F.C.. Po kilku latach drużyna awansowała do maltańskiej Premier League. Szybko zaczęła powrót w dół piramidy, wylądowała ostatecznie w trzeciej lidze. Eksperyment zakończył się w 2011 roku, gdy klub rozwiązano.
Wśród klubów z Gozo jest mnóstwo nawiązań do brytyjskich nazw. W tabeli widnieją m.in. F.C. Gharb Rangers, Qala Saints F.C., Sannat Lions F.C., S.K. Victoria Wanderers i St. Lawrence Spurs F.C..
Za gustownym płotem Gozo Stadium znajduje się jedyna naturalna murawa piłkarska na wyspie.
Więcej wpisów o moich piłkarskich podróżach w tej kategorii.